สกัดฎีกา** รวมคำบรรยายเนติบัณฑิต เล่มที่ 2
กฎหมาย อาญา มาตรา288-366 (อ.มล.ไกรฤกษ์) สมัยที่1/70
คำพิพากษาฎีกาที่ ๔๖๖/๒๕๔๗ คดีนี้จำเลยใช้มีดสปาต้ายาวประมาณ ๑ ศอก ซึ่งเป็นมีดขนาดใหญ่ฟันที่ใบหน้าผู้เสียหายขณะที่ผู้เสียหายนอนอยู่ไม่ทัน ระวังตัวมีบาดแผล ๒ แห่ง ที่ดั้งจมูกยาว ๒ เซนติเมตร ที่ศีรษะด้านหลังยาว ๓ เซนติเมตร มีดที่จำเลยใช้ฟันมีผ้าพันเกือบทั้งด้าม เปิดส่วนปลายเพียงเล็กน้อย ผู้เสียหายไม่เคยรู้จักหรือเห็นหน้าจำเลยมาก่อนศาลฎีกาเห็นว่าจำเลยมีเจตนาทำร้าย เท่านั้น
สรุป ที่ศาลฎีกาวินิจฉัยเช่นนี้อธิบายได้ว่า
๑. จำเลยมีโอกาสฟันได้อย่างเต็มที่เพราะผู้เสียหายไม่ทันรู้ตัวและหากจะฟันซ้ำอีกก็กระทำได้
๒. ลักษณะของบาดแผลแสดงว่ามิได้ฟันโดยแรง แผลจึงไม่ลึกและยาวเพียงเล็กน้อย
๓. ฟันผู้เสียหายโดยที่ตัวมีดยังมีผ้าพันอยู่
๔. ผู้เสียหายกับจำเลยไม่เคยรู้จักกันมาก่อน
ดังนั้นแม้อาวุธมีดจะขนาดใหญ่ อวัยวะที่ถูกฟันเป็นอวัยวะสำคัญ แต่ เมื่อพิจารณาพฤติการณ์อื่นประกอบย่อมเห็นได้ว่า จำเลยไม่มีเจตนาฆ่า ฎีกานี้เป็น ข้อยืนยันว่า กรรมเป็นสิ่งบ่งชี้เจตนาได้เป็นอย่างดี หรือ ฎีกาที่ ๑๑๕๐/๒๕๕๓, ฎีกาที่ ๒๘๑๙/๒๕๕๔
